„Malując uruchamiam proces, którego rezultatów nie jestem w stanie przewidzieć. Uczestniczę w nim, określam i kontroluję warunki w jakich się odbywa, ale po pewnym czasie pracy obraz zaczyna żyć swoim własnym życiem, autonomicznym rytmem, nabiera własnej dynamiki. Elementy obrazu niejako szukają swych kształtów , koloru , cały czas będąc otwarte na nieskończoność kombinacji, przetworzeń, na wielość rozstrzygnięć ich wzajemnych relacji , na ich stawanie się lub zanikanie w bezforemność. O przebiegu tego procesu decydują właściwości samego tworzywa, materii malarskiej oraz zastosowanych przeze mnie narzędzi. Do głosu dochodzi również czynnik nieświadomy oraz prawdopodobnie moje uprzedzenia, preferencje estetyczne czy też nawyki percepcyjne, które skłaniają mnie ku konkretnym działaniom i wyborom poszczególnych rozwiązań. Taki akt tworzenia mógłby trwać bez końca, zawsze można by szukać czy też znajdować dalej, inaczej; „pozwolić” obrazowi na nieustające zmiany, na ciągłe niezdecydowanie, przechodzenie z jednego stanu w drugi, na płynność i niedookreślenie. Obrazy swoje uważam w pewnym sensie za niedokończone; niepewne swojego ostatecznego kształtu. Ten układ niedookreślonych elementów jest moją propozycją – propozycją otwartą na tak wiele interpretacji, jak wielu odbiorców.”

Grażyna Kręczkowska