Stanisław Horno-Popławski (1902-1997) rzeźbiarz, malarz, rysownik, pedagog. W l. 1949-1970 związany z gdańską PWSSP.

W kwietniu 1997 w Pałacu opatów w Oliwie Horno-Popławski otrzymał doktorat Honoris Causa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku – uczelni, której poświęcił ponad dwadzieścia lat życia. Uroczystość połączona była z otwarciem w Skrzydle Gotyckim pałacu kolejnej, już ostatniej za życia twórcy wystawy indywidualnej.

 Dorota Grubba, Stanisław Horno-Popławski. Droga sztuki – sztuka drogi. Album-monografia-wystawa z okazji setnej rocznicy urodzin artysty, Sopot 2002, s. 21 [Biblioteka ASP w Gdańsku, sygnatura 18724 I].

Profesor Stanisław Radwański w recenzji dotyczącej postępowania o nadanie tytułu doktora honoris causa dla profesora Stanisława Horno-Popławskiego pisał m.in.:

Każda rzeźba tego artysty stanowi zamkniętą wizję plastyczną, posiadającą swoje głębokie uzasadnienie. Zawsze można odczytać w nich głęboko przeżytą treść, wykładaną w sposób prosty i przekonywujący. Dążenie do pełności bryły, do odpowiedniego ustawienia płaszczyzn, wywodzi się z chęci najprostszego i możliwie kompletnego wypowiedzenia się przez sztukę.

Sprawy nadawania tytułu doktora Honoris Causa, Sygnatura 110/3, Archiwum ASP w Gdańsku.

Stanisław Horno-Popławski uznany został przez współczesnych za poetę rzeźby polskiej, który kamienie nauczył śpiewać, przez historyków sztuki również za ostatniego wielkiego mistrza techniki „taille directe”. Stworzył postacie o unikatowym , jemu tylko właściwym wyrazie twarzy, typ formy wzbogaconej o pierwiastek psychologiczny. Sam artysta powiedział: „Mam do czynienia ze sztuką, która nie wymaga komentarzy i broni się sama, a czas (nie zawsze, ale bardzo często) działa na korzyść rzeźby."

Dorota Grubba, Stanisław Horno-Popławski. Droga sztuki – sztuka drogi. Album-monografia-wystawa z okazji setnej rocznicy urodzin artysty, Sopot 2002, s. 41 [Biblioteka ASP w Gdańsku, sygnatura 18724 I].

Oprac. merytoryczne Anna Polańska

Koordynacja projektu Anna Polańska