Studentka drugiego stopnia Wydziału Wzornictwa Pani Natalia Wojewnik za swój projekt "Nowego promu na Wisłoujście" (licencjat z 2021 roku), otrzymała  3. nagrodę w konkursie "Sea Design Contest 2023", w kategorii Yacht design.

Serdecznie gratulujemy!

Partnerem konkursy jest platforma DESALL  -> Desall konkursy

Więcej informacji o projekcie – przejdź na stronę

Półautonomiczny prom pieszo-rowerowy jest propozycją dla lokalnej społeczności. Jego forma odrzuca klasyczny podział architektury statkowej (brak tradycyjnej sterówki), wprowadzając dwa symetryczne stanowiska sternika dedykowane do nawigacji półautonomicznej. Dzięki symetrii, wchodzenie i opuszczanie pokładu odbywa się płynnie i sprawnie, nie wymagając żadnych manewrów ze strony rowerzystów.

Projekt jest odpowiedzią na protesty niezmotoryzowanych mieszkańców Gdańska, którzy po zamknięciu w 2016 roku przeprawy promowej „Wisłoujście” nie mają wygodnego dojazdu z Nowego Portu do Twierdzy „Wisłoujście” po drugiej stronie Wisły. Pod Martwą Wisłą powstał tunel dostępny tylko dla samochodów, przez co wraz z zamknięciem przejścia wodnego dystans dla pieszych i rowerzystów zwiększył się z 245 m do prawie 17 km.

Proponuję prom półautonomiczny jako rozwiązanie, ponieważ lokalna społeczność nie jest jeszcze gotowa na transport bez fizycznego kierowcy. W niedalekiej przyszłości projekt można łatwo przekształcić na w pełni autonomiczny, a przestrzeń sternika będzie udostępnić pasażerom jako punkt widokowy.

Z głównych założeń projektowych należy podkreślić szczególną cechę – odrzucenie klasycznej architektury morskiej. Z aspektów technicznych to właśnie autonomiczność jednostki zostawiła największy ślad w kształtowaniu sylwetki promu. Wymusiło to zaprojektowanie alternatywy dla tradycyjnej sterówki, co pociągnęło za sobą dalsze konsekwencje w decyzjach projektowych. Prom jest dwurufowy, podobnie jak stanowisko sternika, który zajmuje pozycję na jednej ze stron, w zależności od kierunku kursu. Ta zależność tworzy „odwróconą symetrię”, na której oparłam geometrię całej jednostki. Skosy i wynikające z nich trapezoidalne kształty przeplatają się w całym projekcie. Dzięki zastosowaniu symetrii i dwurufowości wsiadanie i wysiadanie odbywa się płynnie i sprawnie, a sternik nie musi tracić czasu na wykonywanie manewrów zwrotnych. Główne linie budujące bryłę kształty statku wychodzą ze stanowiska sternika (najlepiej ilustruje to rzut), dzieląc prom na kolejne przestrzenie i rozpoczynając grę wnętrze-zewnętrze. Wchodząc na prom niby jesteśmy już na pokładzie, ale jeszcze poza relingiem, potrzeba jeszcze kilku kolejnych kroków, aby znaleźć się naprawdę „wewnątrz”, pod dachem. Przestrzenie te przeplatają się ze sobą, które podkreślone kontrastowym wykończeniem tworzą swoiste wrażenie otwartej bryły. Forma odrzucająca tradycyjny podział architektury okrętowej wpisuje się w nurt projektowania jednostek autonomicznych. Co więcej sylwetka promu daje zupełnie inny odbiór wizualny, w zależności od perspektywy widza.

Projektuję prom dla niewielkiej liczby osób – maksymalnie 36 lub mniejszej, gdy potrzeba wygodnie przewieźć 10 rowerów. Pod parapetem przewidziano miejsce dla pojazdów jednośladowych, zapewniając im stabilność podczas przejazdu i pozostawiając wolne miejsce w ruchu drogowym, dodatkowo można je oprzeć również przy barierce na środku promu.