O pracy magisterskiej Lucyny Joskowskiej, absolwentki Wydziału Architektury i Wzornictwa na gdańskiej ASP, przeczytacie w magazynie WhiteMad! Projekt „Sens(o). Kreowanie przestrzeni rozwijającej zmysły dziecka” powstał w Pracowni Projektowania Architektury Wnętrz pod kierunkiem prof. ASP dra hab. Tadeusza Pietrzkiewicza i mgr Darii Bolewickiej.

W dzisiejszym świecie zauważa się znaczący wzrost problemu związanego z odczuwaniem emocji, poczuciem wrażliwości i wyczucia. To właśnie zmysły są podstawową zdolnością odpowiedzialną za emocje, niezbędne w codziennym funkcjonowaniu. Ich dobry rozwój jest podstawą optymalnego kształtowania się i działania pozostałych wyższych zmysłów takich jak: zdolność do nauki i rozwój umiejętności. Zmysły najbardziej rozwijają się w okresie od trzeciego do siódmego roku życia. Dlatego tak ważne jest by zadbać o ich odpowiednie funkcjonowanie od najmłodszych lat człowieka. 

Termin Integracji sensorycznej (SI) po raz pierwszy został użyty przez dr Jean Ayres. Autorka początkowo opisała proces zachodzący w układzie nerwowym, a następnie metodykę i profilaktykę nauczania. Podała jej definicję: “praktyczna organizacja informacji sensorycznych”. “Praktyka” oznaczać może postrzeganie ciała lub otoczenia, odpowiedź adaptacyjną, proces uczenia się lub rozwinięcia jakiejś funkcji układu nerwowego. Dzięki integracji sensorycznej różne części układu nerwowego mogą współdziałać tak, aby człowiek mógł skutecznie funkcjonować w środowisku, doświadczając z tego powodu zadowolenia.

Integracja Sensoryczna jest profilaktyczną metodą pracy z dziećmi. Każdy człowiek kształci swój “profil sensoryczny”, w którym na różnych poziomach rozwijane są dane zmysły. Dlatego każdy człowiek jest inny. Nie zawsze potrafimy odczuwać tak samo, jest to po prostu nierealne. Integracja sensoryczna nie jest substytutem edukacji lub wiedzy, ma za zadanie poprawić sprawność w uczeniu się.

Czytaj całość artykułu w Magazynie WhiteMad – pobierz