wernisaż: 30.03.2019, godz. 14:00
wystawa czynna: 30.03 – 19.05.2019
miejsce: Muzeum Rzeźby Współczesnej
kuratorka: Agnieszka Kulazińska
koordynator: Anna Podsiadły

Wystawa Katarzyny Józefowicz w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku opowiadać będzie o ciszy. Może to zabrzmieć paradoksalnie, szczególnie kiedy odkryjemy, iż prezentowane na niej prace wyrastają z poczucia natłoku codzienności, zgiełku, z intensywności wrażeń, które oferuje nam współczesność. Artystka w swojej twórczości wyodrębnia elementy tworzące chaos i komponuje je na nowo, „uspakaja”. Instalacje Józefowicz emanują specyficznym (nie)spokojem. Powtarzalność, banalność elementów sprawia, iż odbieramy je jako coś znajomego, oswojonego. Powtarzalność, banalność elementów sprawia, iż odbieramy je jako coś niepokojącego. Spokój / niepokój ten emocjonalny dysonans towarzyszy oglądaniu prac artystki.

Katarzyna Józefowicz sama o sobie mówi, iż jest niewolnikiem budowania. Stwierdzenie to nie dziwi, gdy bliżej przyjrzymy się jej pracom. Z niewielkich, pociętych fragmentów gazet, papieru, powstają złożone, wieloelementowe konstrukcje, rozedrgane struktury wchodzące w interakcje z otaczającą przestrzenią. W swoich instalacjach Józefowicz wykorzystuje papier, materiał wyjątkowo kruchy i nietrwały, podatny na uszkodzenia, zmieniający się wraz z upływem czasu. Przygotowanie obiektu wymaga wielu godzin żmudnej pracy. Proces tworzenia kojarzy się z jednej strony z typowo kobiecymi zajęciami, z drugiej – z tworzeniem mandali. Tematem prac są uniwersalne pytania: o emocje, przemijanie, relacje z otaczającą nas przestrzenią.

Ważnym elementem w twórczości Katarzyny Józefowicz jest słowo i to właśnie ten nurt w twórczości artystki zaprezentowany zostanie na wystawie w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku.  

Słowa w pracach Katarzyny Józefowicz pojawiają się w sposób naturalny, często będąc częścią materiału wykorzystywanego do stworzenia prac. Niekiedy jednak wyrazy stają się tematem artystycznego utworu. Instalacja między słowami składa się ze słów, które natrętnie wkraczają w naszą codzienność. Ich źródło bywa różne: reklamowe slogany, fragmenty rozmów, przeczytanych książek, drobiny sensów pozbawione już znaczeń, które nie chcą nas opuścić.

Katarzyna Józefowicz w swoich pracach często przygląda się słowom pojawiającym się w jej prywatnym uniwersum, by przekształcić je, jak zauważa Marek Goździewski, „w tekst-zwój (…), w których ich znaczenia i sensy nie łączą się, tworząc rodzaj wizualnego utworu poetyckiego,(…) jak w wypadku »obrusów«, w których słowa układają się jakby we wzory koronki lub wykonanego szydełkiem obrusu, efektu gry słownej »scrabble«, powstałego w wyniku rozmowy przy stole, być może też i »przy herbatce« jak u Eliota”[1]. Słowa pozbawione sensu tworzą ornament, w którym poruszamy się codziennie, stają się ozdobnikiem naszej rzeczywistości, mało znaczącą częścią wystroju wnętrz, w których realizuje się życie.

Wystawa organizowana we współpracy z Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku.

[1] Tekst towarzyszący wystawie „ habitat” w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie w 2015 r., http://u-jazdowski.pl/program/wystawy/katarzyna-jozefowicz [23.08.2018].