Wernisaż: 21.03.2025, g. 18.00
Wystawa czynna: 21.03-06.04.2025
Miejsce: Galeria Aula UAP, al. Marcinkowskiego 29, budynek A, 1 piętro (Poznań)

TEMPUS  PRAETERITUM – to określenie czasu niedokonanego, przemijającego, niedoskonałego, niezupełnego  – ale  nadal istniejącego.

Jest to także czas, który dotyczy działania rozpoczętego, jednak w odniesieniu do zamierzonej swojej formy – niedokończonego. W nawiązaniu do powyższego uważam, że upływający czas nie ma wpływu na intensywność działań kreacyjnych  i  nie weryfikuje poglądów twórcy. We  własnej świadomości nieustannie buduję zasady dotyczące procesów kreacyjnych i poszukuję źródeł sensu zrozumienia idei estetycznej, ale jestem pełen obaw o brak akceptacji co do rodzaju moich działań twórczych.

Różnorodność i zmienność w osądzaniu wartości dzieła sztuki  powoduje  u mnie poczucie dualizmu pozorów odczytywania rzeczywistości.

Moja fascynacja rysunkami Mauritza Eshera  opiera się na wypełniającej je cudownej imaginacji zawartej w jego dziełach. Odnajduję w nich moc kombinacji strukturalnych opartych na  wyśmienitej znajomości geometrii i  matematyki. Esher był prekursorem budowy podstaw programów komputerowych, którymi posługują się współcześni projektanci-twórcy dzieł sztuki stosowanej.

Przez wiele lat uprawiałem zawód architekta wnętrz i wystawiennictwa, realizując niezliczoną ilość projektów. Współpracowałem ze znakomitymi artystami, twórcami sztuki stosowanej w Polsce  i poza jej granicami. W czasie realizacji własnych zamierzeń artystycznych, dydaktycznych i naukowych, towarzyszył mi ołówek, który wspomagał powstawanie notatek lub szkiców dotyczących istotnych faktów z mojego życia. W ten sposób odkrywałem tajemnice ukryte w przedmiotach, postaciach i zdarzeniach. Później podejmowałem  próby zapisu artystycznego  i coraz śmielszych interpretacji zjawisk i sytuacji z otaczającej mnie rzeczywistości.

Świat, który przedstawiam w rysunkach jest efektem mojej wyobraźni. Jest wymyślony, często już nieistniejący. W wielu przypadkach bywa niedopowiedziany do końca. Niejednokrotnie rysowałem nową, wyimaginowaną rzeczywistość, ponieważ przeszkadzały mi istniejące w niej realia. Prezentowane w moich małych kompozycjach sytuacje, postaci i detale, niejednokrotnie dominują nad sensem swojego istnienia i przydatności. Zastrzegam, że nie wnikam w świat prywatności, gdyż posiadam wystarczającą ilość własnych skojarzeń i doświadczeń, aby komponować nową, niepowtarzalną sferę.

Prawdziwy artysta wymyśla zdarzenia, a ja dokonuję zapisu w formie interpretacji rysunkowych.

Andrzej Pniewski 

Po upływie roku od ukończenia studiów w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku został zatrudniony w listopadzie 1973 roku na stanowisku asystenta w pracowni profesora Ryszarda Semki. W ciągu 45 lat pracy na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa uzyskał wszystkie stopnie i tytuły naukowe. Profesor zwyczajny. Jest promotorem ponad stu dyplomowych opracowań magisterskich oraz ponad 50 licencjackich z dziedziny sztuki użytkowej. W jego dorobku artystycznym znajdują się liczne projekty architektoniczne, wnętrzarskie i wystawiennicze. Jest współautorem opracowań konkursowych w wielu dziedzinach twórczych, a także uczestnikiem gremiów oceniających kunszt artystyczny innych twórców. W latach 2005-2008 pełnił obowiązki dziekana Wydziału Architektury i Wzornictwa ASP w Gdańsku. Profesor jest inicjatorem powstania kierunku Architektury Przestrzeni Kulturowych na Wydziale Architektury i Wzornictwa ASP w Gdańsku. Wielokrotnie był nagradzany przez kolejnych rektorów Akademii za zaangażowanie w działalności dydaktycznej i organizacyjnej na rzecz Wydziału i Uczelni. Jest laureatem Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska. W 2013 roku otrzymał Złotą Odznakę „Zasłużonego dla Kultury Polskiej” a w roku 2018 został odznaczony orderem Gloria Artis. [2019]