W kolejnej odsłonie cyklu pedagodzy i pedagożki w Galerii Katedra na Wydziale Malarstwa swoją twórczość prezentuje Sylwia Zdzichowska! Wystawa będzie czynna do 1 grudnia 2023. Zapraszamy!

Prezentowane prace:
pomnit VIII | 150x100 cm | olej na płótnie | 2021
listowie | instalacja | 2021-2022
konterfekt I | 111x76 cm | techniki łączone | 2015
hoja | 52x30 cm| witraż| 2021

Sylwia Zdzichowska

Artystka wizualna zajmująca się głównie malarstwem, grafiką warsztatową i witrażem. W 2010 otrzymała dyplom oraz tytuł artysty plastyka o specjalności grafika warsztatowa. W 2014 roku zrealizowała program MOST na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi na wydziale Malarstwa i Grafiki. W 2015 roku obroniła dyplom w pracowni Teresy Miszkin na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na wydziale Malarstwa. W 2015 roku otrzymała zaproszenie na 2-tygodniową rezydencję w pracowni witrażu Amber Hiscott w Anglii. W 2021 dokonała zgłoszenia wynalazku Sposób nadawania farby witrażowej na szkło w Urzędzie Patentowym RP. W 2023 roku ukończyła Studia Doktoranckie i otrzymała stopień doktora sztuki w dziedzinie sztuki, dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki. W dysertacji zatytułowanej Czym są Portrety Pamięci?, przybliżyła problematykę związaną z wizualnym aspektem odtwarzanych reprezentacji obrazowych oraz rozróżniła nową kategorię portretu. Od 2023 roku rozpoczęła prace na stanowisku asystenta, na Gdańskiej ASP w pracowni Malarstwa Ściennego i Witrażu.

Celem mojej pracy dydaktycznej jest przekazywanie umiejętności pracy z różnymi narzędziami i materiałami. Zachęcam osoby studiujące do eksperymentowania z różnymi technikami, jednocześnie kładąc nacisk na dbałość o detale i jakość wykonania. Wierzę, że solidne fundamenty techniczne są kluczowe dla rozwoju artystycznego. Ponadto, misją mojej działalności dydaktycznej jest stymulowanie krytycznego myślenia zarówno w kontekście własnej pracy twórczej, jak i twórczości innych artystów.

Przez ostatnie lata w mojej pracy artystycznej koncentrowałam się na pytaniu: czym są i jak „wyglądają” portrety pamięci? Celem moich badań było przybliżenie problematyki związanej z wizualnym aspektem obrazów umysłowych, szczególnie skupiając się na pamięci obrazowej najbliższych mi osób. W mojej pracy badawczej nazwałam i opisałam te portrety jako portrety pamięci, będące odrębnym typem portretowania ze względu na metodę tworzenia. W ramach moich badań poszukiwałam także nowych form wyrazu, co doprowadziło mnie do stworzenia osobliwych instalacji. W mojej pracy połączyłam trzy gałęzie sztuk plastycznych: malarstwo, grafikę oraz witraż. Łącząc je ze sobą, starałam się zatrzeć granice między nimi. Kontynuowałam lub powielałam przedstawienia, za pomocą wystawionych w przestrzeni obiektów szklanych.
Zaadoptowałam graficzne narzędzie, jakim jest matryca oraz otrzymaną dzięki niej rycinę do malarstwa olejnego i malarstwa naszkliwnego. Przed obrazem olejnym pomnit VIII podwiesiłam na żyłkach szklane listki. Przed grafiką konterfekt I zainstalowałam ażurowy witraż, tak aby przysłaniał/uwyraźniał część grafiki, na której namalowany jest ten sam obrazek. Wystawa, którą prezentuję w Galerii Katedra, odpowiada na problem interferencji kolejnych obrazów umysłowych. Podczas jednego przywołania w naszym umyśle mogą rywalizować dwa obrazy umysłowe. Tę sytuację opiszę na przykładzie obrazu pomnit VIII. Podczas oglądu przywołanego w moim umyśle portretu siostry zaplatającej warkocz, zdałam sobie sprawę, że spędzałyśmy tamten czas blisko natury, blisko drzew. Wówczas w moim umyśle „ukazał się” obraz liści tańczących na wietrze, który starałam się porzucić. Jednak do momentu utraty wspomnienia, obraz siostry rywalizował z obrazem listowia. W przypadku tych instalacji moim głównym celem była chęć zasymulowania interferencji,
która przesłania, ale nie zasłania, która słabnie lub nasila się proporcjonalnie do uwagi, jaką jej poświęcimy i która wpłynąć może na odbiór obrazu, na który się nakłada. Wystawienie szklanych form przed obraz miało wymuszać u odbiorcy przekierowywanie uwagi z obrazu na szkło, przy jednoczesnym gubieniu ostrości raz jednego, raz drugiego. W ten sposób zmaterializowałam rywalizacje dwóch reprezentacji obrazowych w moim umyśle. Zatrzymałam pojawianie się raz jednego, raz drugiego obrazu podczas przypominania. Pośrednio wystawienie witrażu przed obraz będzie identyfikowało obrazy umysłowe jako reprezentacje przestrzenne.