To jeszcze nie koniec | 48 x 110 x 4 | technika własna, sitodruk, bawełna | 2012

 

 

 

Urodzony w 1961 roku. Studia w latach 1981-1986 na Wydziale Malarstwa i Grafiki PWSSP w Gdańsku. Dyplom z malarstwa w pracowni prof. Kazimierza Ostrowskiego. Prowadzi pracownię Sztuki Włókna na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Tytuł profesora sztuki otrzymał w 2013 roku. Zajmuje się tkaniną drukowaną, grafiką i wystawiennictwem. Uczestnik plenerów tkackich w Polsce i za granicą: Lisi Jar, Osterhölz – Scharmbeck. Autor wystaw indywidualnych i wystaw zbiorowych w kraju i za granicą: 5 Ogólnopolskie Triennale Grafiki Polskiej (2003 Katowice); 5 Międzynarodowe Biennale Malarstwa i Tkaniny Unikatowej (2009 Gdynia, wyróżnienie); Laureat nagrody Prezydenta Miasta Gdyni, Galion, (2008 Gdynia); „Baltic Mini-Textile Exhibition” (2012 Australia); 8 Międzynarodowe Biennale Sztuki Włókna „Od Lozanny do Pekinu” (2014 Chiny, Autstanding Award); I Biennale Tkaniny Artystycznej (2017 Poznań); „Baltic Mini-Textile Exhibition” (2018 Niemcy); Brał udział w Ogólnopolskich Wystawach Miniatury Tkackiej w Łodzi (6, 9 i 11). Uczestnik (8, 10 i 14) Międzynarodowego Triennale Tkaniny w Łodzi; Członek Rady Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi w latach (2016-2020).

„Powtarzalność znaku jest charakterystyczna dla sztuki Widyńskiego. [...] zdecydowanie odcina się od estetycznych, dekoracyjnych gier. Ascetyzm poczynań plastycznych, odnajdywanie bogactwa w prostocie, to cecha tych poszukiwań artystycznych [...] z konsekwencją i klarownością rozumu i intuicji wyznacza drogę poszukiwań syntetycznego znaku na człowieczy los, oznacza temperatury uczuć, zapisuje biografie zdarzeń, jest poetą, tworzącym swoisty zapis bytu kreskowym kodem. [...]
Cała twórczość Widyńskiego krąży wokół fundamentalnego pytania: czy byt z całą jego różnorodnością można zapisać własnym kodem kreskowym, czy los człowieka, artysty da się zapisać systemem pozornie przypadkowych kresek, cyfr i liczb? Jest to pytanie abstrakcyjne, wciągające uczestnika gry artysty w wir dalszych pytań. To Jego pytanie rozumiemy dopiero wtedy, gdy zaczniemy pytać sami."

 

(cytat ze wstępu do katalogu wystawy ZNAKI CZASU, 2011, Prof. Stanisław Andrzejewski)