Pokazywany zbiór jest efektem refleksji nad powstawaniem zachowań aspołecznych oraz niepewności w relacji międzyludzkich przez wpływ fikcyjnego świata. Prace symbolizują metaforyczną codzienność, w której człowiek i otaczające przedmioty z osobistego pokoju wpływają na siebie nawzajem. Cielesność, na którą oddziaływują wpływy wirtualnej rzeczywistości, staje się obiektem eksperymentu.

 

W fikcyjnym świecie natarczywie dostarczane są nam głosy i obrazy, które człowieka prawdziwego odsyłają na boczny tor. Konsekwencją tego jest zmuszenie nas do synchronicznego nadążania za tokiem jego narracji. Ten rodzaj izolacji nie idzie w parze z relacją międzyludzką. Ludzi z mojego pokolenia problem dystansu społecznego dotyka coraz częściej, zimne światło naświetla nas przez większość naszego dnia, a świat wydaję się jednym wielkim nieporozumieniem. Czy jeszcze umiemy rozmawiać na żywo?

 

Magdalena Świerczek, absolwentka Grafiki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie, obecnie studentka V roku Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Zajmuję się grafiką cyfrową, animacją oraz rysunkiem. W swoich działaniach skupia się na obserwacji otoczenia, cielesności i jej struktury. Doszukuję się wartości w codzienności i z niej czerpię inspirację.

 

Wydarzenie na fb – przejdź na stronę