Akcenty przesunęły się już dawno, wektory zmian wytyczają nowe kierunki: to, co duża część społeczeństwa zaczęła odkrywać w pandemicznym roku 2020, dla niektórych z nas było już wiele lat temu oczywistością – świat nadawania i odbierania informacji o świecie, rzeczywistość i doświadczenia kreacji znajdują się w królestwie cyfrowym ONLINE. Miejsce działań związanych ze sztuką, lub szerzej: projektowaniem przestrzeni emocjonalnej nie od dziś jest wirtualne. Od pewnego czasu, co zeszły rok tylko uwydatnił, także i czynności i doświadczenia „codzienne” są z tą przestrzenią związane, to, co tradycyjnie uważaliśmy za rzeczywistość z obecnego punktu widzenia można nazwać światem OFFLINE, nieoczywistym światem dostępnym nie dla wszystkich.

Zmiana perspektywy już nastąpiła, teraz to OFFLINE wydaje się rozszerzeniem rzeczywistości ONLINE, jednym z wyborów w potężnych aplikacjach AR czy VR napędzanych przez coraz doskonalsze AI. O tym jak jest, i czy rzeczywiście jesteśmy obecnie sprowadzani do roli dodatków z tętnem do coraz potężniejszych rzeczywistości ONLINE oraz o relacji oflajnu do onlajnu dyskutować będą badaczki i artystki poruszające się teoretycznie i praktycznie na styku tych konstruktów:

https://www.youtube.com/watch?v=9_VYXQIwnUc&t=1s

https://www.youtube.com/watch?v=YHmCqGxDxpM (Wersja z napisami w języku angielskim i tłumaczeniem na polski język migowy)

W dyskusji udział biorą:

Agata Kiedrowicz - wykładowczyni  Akademii Sztuki w Szczecinie, School of Form oraz Collegium da Vinci. Projektantka, kuratorka interdyscyplinarnych projektów, krytyczka i badaczka designu.

Agnieszka Kurant - artystka konceptualna, mieszka w Nowym Jorku. Bada, jak działają systemy zacierania granic między rzeczywistością a fikcją oraz pomiędzy naturą a kulturą.

Monika Seyfried - artystka i wykładowczyni, projektant interakcji założycielka Grow Your Own Cloud, organizacji zajmującej się przetrzymywaniem danych w roślinach. Pracowała w Copenhagen InsQtute of InteracQon Design Reseach.

Beata Wilczek - kuratorka, artystka, projektantka, wykładowczyni. Opracowuje program studiów magisterskich w zakresie projektowania społecznego i zrównoważonych innowacji w Design Academy Berlin.

Prowadząca dyskusję dr Agnieszka Polkowska, Akademia Sztuki w Szczecinie wraz z dr Robertem Sochackim, ASP im. E. Gepperta we Wrocławiu, organizatorem Sympozjum Online>>>offline.

***

 dzięki ON Public Gallery: Zuza Banasinska / Waterer Watering, 2020

„Kultywować” oznacza zarówno uprawiać, jak i oddawać cześć. Jeśli rytuał jest imitacją, reperfor- mensem pierwotnego aktu stworzenia, produkcja rzeczywistości, zarówno realnej jak i fikcyjnej, wyrasta z tych samych korzeni. Czy można zatem uznać „zrytualizowany cud” efektu specjalnego za powtórzenie boskiego aktu stworzenia? Cud urodzaju, jako równie nadprzyrodzony i osiągalny, jest wykorzystywany przez przemysł filmowy do rozbudzania coraz to większych pragnień. Obraz zapłodnienia ziemi towarzyszy początkom kina, w postaci jednej z pierwszych komedii, „The Waterer Watered” Louisa Lumière’a. Znana „magiczna” formuła woda + ziemia = życie jest tutaj przekształcona w mechaniczny skecz, który cud zamienia w żart magii kina.

Link: https://youtu.be/hKN-vyJLU7E

Więcej informacji: https://www.asp.wroc.pl/?module=News&controller=Read&action=news&id=13845