wernisaż: 04.04., godz. 18.00
termin: 4-17.04.2019
miejsce: Aula Wielkiej Zbrojowni

„Co robi rzeźba?” to tytuł wystawy Wydziału Rzeźby stołecznej Akademii Sztuk Pięknych, którą zaprezentujemy w kwietniu w Dużej Auli na naszej Uczelni. Zobaczyć będzie można przekrój dzieł profesorów i pracowników tej uczelni artystycznej.

Kuratorem ekspozycji ze strony Warszawy jest dr hab.  Maciej Aleksandrowicz, prof. ASP, ze strony Gdańska prof. Mariusz Białecki.

Od kuratorów:

Rzeźba to rozległa dziedzina, która posiada różnorodne oblicza, jest silnie zakorzeniona w tradycji i jednocześnie odważnie eksploruje nowe formy oraz konteksty. Jej fenomen polega na  bezpośrednim – doświadczalnym spotkaniu z widzem. Rzeźba dzieli realną przestrzeń z człowiekiem i dzięki temu jest gotowa do różnych interakcji. Już sama możliwość dotknięcia, obejścia, popchnięcia, uniesienia daje taki potencjał. Stąd wniosek, że dzieło rzeźbiarskie działa. Jak to robi? Aby się przekonać należy spotkać to dzieło w realnej przestrzeni, na żywo.

Przekrojowa wystawa prac profesorów i pracowników Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie daje możliwość spotkania bardzo różnych dzieł i wielu odpowiedzi na tytułowe pytanie. Dla twórców prezentowanych na wystawie pytanie jest jednocześnie zadaniem kultywowania dziedziny rzeźby w jej teoretycznym i praktycznym sensie. Powinnością dydaktyków jest bowiem pośrednie kształtowanie przyszłego oblicza rzeźby przy jednoczesnym kontynuowaniu dokonań poprzedników. Zatem można rozszerzyć zakres pytania: co robi warszawska rzeźba, szczególnie w zakresie kształtowania nowych form i kontekstów rzeźbiarskich?

„Charakterystykę rzeźby można podsumować poprzez właściwości ustalone w świecie klasycznym: miejsce, pozycję, nieruchomość, części, proporcje i statyczną postawę człowieka w świecie, słowem – kreację niezmiennego ideału w obiektach. Jednak rzeźba systematycznie porzucała swój antropomorficzny ideał, by stać się kontinuum stale zmieniających się wizji świata. Status rzeźby jako przedmiotu zaczyna być coraz bardziej zwodniczy, bowiem zmusza nas do wiary, że jego substancjalne właściwości tkwią w wewnętrznej materialności: wadze, objętości i formie. Ale i one zniknęły, dialektyczne napięcie w [...] rzeźbie przypomina o jej widocznym ciążeniu w stronę niematerialności, poprzez formy o osłabionej zdestabilizowanej istotowości a jednocześnie przecież w opieraniu się tej tendencji”[1]

Wystawa „Co robi rzeźba?” pokazuje proces ustalania zakresu i tożsamości tej dziedziny.

[1]     Cyt. za J. Bumham, Beyond Modern Sculpture: The Effects of Science and Technology on the Sculpture of this Century z  Posągi i Utopie. Rzeźba jako metafora nowoczesnej formy artystycznej, podmiotowości i politycznej wspólnoty, Katarzyna Trzeciak; wyd. TAiWPN Universatis Kraków 2018, str. 18.

Prace wystawią:

Aleksandra Mazurkiewicz
Maciej Aleksandrowicz
Marcin Bogusławski
Stanisław Brach
Stanisław Brach
Małgorzata Dmitruk
Artem Dmytrenko
Małgorzata Gurowska
Hanna Jelonek
Hanna Jelonek
Andrzej Kokosza
Marek Kowalski
Marek Kowalski
Albert Kozak
Mieczysław Kozłowski
Tomasz Krzpiet
Jakub Łęcki
Ewa Łuczak
Janusz Pastwa
Roman Pietrzak
Rafał Rychter
Bartosz Sandecki
Anna Siekierska
Kinga Smaczna
Grzegorz Witek
Mariusz Woszczyński
Roman Woźniak