Czesław Tumielewicz
Czesław Tumielewicz ; fot. Bartosz Żukowski
Czesław Tumielewicz
„Moja twórczość graficzna i malarska przechodziła bardzo radykalne zmiany ponieważ po okresie geometrycznym minimal-artu nastąpił, zapewne dzięki litografii, realizm magiczny, po nim, po kilku latach, powrót do geometrycznego, nieomalże kubistycznego odtwarzania rzeczywistości z użyciem całej gamy jaskrawych barw spektralnych. Przełomowy rok 1989 wiele zmienił w mojej postawie twórczej, kiedy polityczne treści, a raczej reminiscencje tego świata, zawładnęły na kilka lat moją wyobraźnią. Gdy entuzjazm się wyczerpał, rozczarowany, niespodziewanie dla samego siebie, wróciłem do korzeni, do związków z tradycją, do martwej natury i pejzażu malowanego w plenerze. Ostatnia przygoda w moim życiu i zmiana w twórczości miała miejsce w 2003 roku, gdy za sprawą nowej muzy, przyszłej żony, wróciłem do akwaforty, w której głównym tematem stała się miłość.”
Urodzony w 1942 roku w Lidzie. Profesor tytularny. U początków kariery akademickiej był asystentem profesorów Jerzego Zabłockiego, Witolda Janowskiego i Marka Freudenreicha. Zajmował się wtedy również grafiką użytkową – plakatem i książką. Studiował też w Poznaniu litografię u profesora Lucjana Mianowskiego; technikę tę wprowadził, obok linorytu, do programu tej I Pracowni Grafiki Warsztatowej, którą objął w 1975 roku. Jest autorem niemal pół tysiąca grawiur: akwafort, akwatint i suchorytów, tworzy także grafiki cyfrowe, linoryty i większe wklęsłodruki z użyciem korundu. Wyróżniony honorową odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej (2012).
[2015]
