fot. Witold Węgrzyn

Hugon Lasecki w 1962 r. ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku na Wydziale Malarstwa (obecnie Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku). W tym samym roku zaczął pracę w macierzystej Uczelni. Na emeryturę przeszedł w 1999 r., prowadząc jeszcze do 2004 r. zajęcia na Wydziale Malarstwa i Grafiki.

Biogram

Klarowność formy doprowadzona do perfekcji, nasycona konkretem i nie stroniąca od śmiałej metafory cechuje obrazy i rysunki Hugona Laseckiego […].

Jerzy Kamrowski, [Tekst], [w:] Hugon Lasecki. Obrazy i rysunki, red. A. K. Waśkiewicz, Gdańsk [ca 2001], s. 30.

fot. Witold Węgrzyn

Obrazy Hugona Laseckiego tchną specyficznym klimatem, rozgrywają się często pomiędzy abstrakcją a figuratywnością – istnieją na granicy świata realnego. Lasecki zaskakuje akcentowaniem w obrazie aspektów może uchodzących nieraz naszej uwadze, a bynajmniej nie akcydentalnych, lecz wynikających z substancjalnego sedna malarstwa. Sztuka bez emocji dla niego nie istnieje, jednakże jego malarstwo domaga się rygorów, przełamania wewnętrznych emocji.

Wojciech Zmorzyński, [Wstęp], [w:] Hugon Lasecki. Malarstwo, rysunek, red. W. Zmorzyński, Gdańsk 2009, s. 5.

fot. Witold Węgrzyn

Profesor Tomasz Bogusławski tak pisał o rysunkach Profesora Hugona Laseckiego: Wszystkie otwierają się na wyobraźnię widza. I te o prostych, surowych duktach, i te kusząco wiodące na manowce, i te od pajęczych ścieżek, i te od labiryntów historii, i te poszarpane rozpaczą, i te przecinające powietrze jak żałobny dzwon. Bez tytułu linie rysunku są kompletne, gotowe na trącenie wyobraźni, jak struny instrumentu.

Tomasz Bogusławski, [Wstęp], [w:] Hugon Lasecki, Rysunek, Gdańsk 2008, s. 5.

fot. Witold Węgrzyn

Z gąszczu linii wynurzają się rozpoznawalne kształty, rozpuszczone w konturach przedmioty, zwierzęta i ludzie, wykręcone, poddane perwersyjnym torturom perspektywy. A przy tym są one manifestacją widzenia a zarazem wyrazem szacunku dla własnej wizji. Artysta buduje własny świat, dość wątły by trwać, dość efektowny by istnieć. Ale on istnieje, istnieje poza zamierzoną niezgrabnością form, która intryguje i bawi, odnajduje się w wyobraźni, w bezradności, w ironii, w ucieczce przed bezpośredniością słowa i znaku.

Roman Nieczyporowski, [Tekst], [w:] Hugon Lasecki, Rysunek, Gdańsk 2008, s. 7.

fot. Witold Węgrzyn

[…] nie sposób wyrazić podziwu dla inwencji i wyobraźni autora, maestrii i odwagi np. w stosowaniu różnych technik dla osiągnięcia właściwej ekspresji. Trudno użyć terminu „efekt końcowy” gdyż obrazy Laseckiego są otwartymi strukturami, często uzupełnianymi, przemalowanymi, poprawianymi.

Elżbieta Kal, Twórczość Hugona Laseckiego, [w:] Hugon Lasecki. Obrazy i rysunki, red. A. K. Waśkiewicz, Gdańsk [ca 2001], 52.

fot. NN